Političke ideje i komentari LXXI deo 1959. godina
§33) Mađarska krvava rapsodija iz 1956. godine
dokazuje da država koja nije nastala sublimacijom ideje naroda u njegovu nacionalnu slobodu (u državu kao materijalni izraz te slobode), ne može opstati bez brutalne intervencije unutrašnje ili spoljašnje sile.
Tako proizvedena diktatura nije spontana, nije prirodna, dakle nije racionalna.
Ona nema nijedan elemenat idealne diktature (koja je nužna, pa prema tome i stvaralačka) te je nastala kao nusproizvod slučajnih okolnosti ili kao slučajan proizvod nužnih okolnosti, i nema izgleda da ih preživi.
Koliko izgleda ima da preživi slom SSSR-a nusproizvod njegove birokratske tiranije: Sjerovsko–Kadarovska komunistička oligarhija?
Vreme ovde ničemu ne može dati vrednost, ni trajanje jedne antiistorijske tvorevine ne može preinačiti njen slučajni i prolazni karakter.
§34) Odnos između vođe i države je odnos između Pigmaliona i Galateje; odnos stvaraoca prema delu: ljubomoran i nekritički.
Međutim: vođa bi u sebi trebalo da gleda Galateju – proizvod jedne više istine, koja uzima na sebe njegov istorijski lik.
Vrednost jednog vođe je u istorijskoj istini koju izvršuje.
No comments:
Post a Comment