Izdavač © 2014 Službeni glasnik, Copyright © 1991 Borislav Pekić,.
USPOMENE
Na Zadušnice se groblju ide sa proskuricama i uspomenama, ne sa dokumentima i dokazima, sa kojima se, opet, mora na sud, na kome uspomene slabo vrede ako drugim dokazima nisu potkrepljene, premda su vam na Revolucionarnim sudovima, pa i na našim posle rata, i najjači dokazi vredeli taman koliko – poskurice za umirivanje duhova.
Po uspomene čovek ide da one ne dođu po njega. A one mogu biti samo u njemu. I sve što uspomena nije – ništa nije.
Godine koje su pojeli skakavci
U posleratno doba socijalističke Obnove i Izgradnje, oko godine 1946, zajedničke uspomene značile su mnogo više nego danas, 1987, kada je korozija dugog mira bledim vapnom ravnodušnosti pokrila stare grobove, zamorom izmirila bivše račune, izravnala neravnine istorije i najdublje, najplemenitije razlike iz mladosti učinila besmislenim.
„Svirač iz Zlatnih vremena, 1987“
Uspomene mi više ništa ne govore o mom zatvorskom životu. Saopštavaju mi samo univerzalnu priču o našoj promašenoj verziji humaniteta.
Stope u pesku
USTAV
Nacionalna i lična, ideološka i socijalna homocentričnost, proglasila je banalnu sreću „stomaka“ i „sačuvane kože“ osnovnim geslom modernog ustava. Status quo je krilatica savremene civilizacije. Život na ledu 1983/84
U socijalističkom Ustavu veli se, takođe, da svako ima prava na rad, ali se ne kaže i da od njega neće moći ljudski živeti, da svako ima sve slobode, ali ne i slobodu da sve iskoristi.
Godine koje su pojeli skakavci
No comments:
Post a Comment