Život na ledu L57 deo, Službeni glasnik,
Copyright © Borislav Pekić
Subota, 26. mart 1983. godine
Eusebius i zašto je
hrišćanstvo pobedilo.
Čitam
Eusebiusa – Istoriju crkve.
Konstantinov prijatelj, crkveni otac, biskup, daje ovde jedino sačuvano
svedočanstvo o razvitku hrišćanstva u prvih 300 godina, otprilike do Nikejskog
sabora.
U prkos
podrobnim opisima 146 martirstava i 47 više-manje trajno savladanih hereza,
nigde ne nalazim zagovoljavajuće razloge za tako relativno brzo širenje
hrišćanstva.
Sa
muhamedanstvom naravno stvar stoji drukčije. Posle prvobitne konverzije, on se
širi ognjem i mačem, pa se njegov još brži razvoj lakše može razumeti.
Hrišćanstvo
se međutim širi u okolnostima gotovo trajnih, neprekidnih progona, sa
povremenim masovnim pogromima, kao u vreme Nerona ili u vreme Marka Aurelija.
Hrišćanstvo
ne pobeđuje s krstom nego sa krsta. O dubljim razlozima raspada paganske svesti
ne govori Eusebius ništa. On veruje, njemu je to dovoljno, meni nije. Odgovor
ne nalazim ni kod Henri Čedvika The Early
Church.
On takođe
manje više priča o širenju prve crkve, herezama, progonima, konverzijama, ali
malo o uzrocima krestijanizacije rimske imperije, pre Konstantinovog, uostalom
prilično sumnjivog, čudotvornog preobraćanja.
No comments:
Post a Comment