Život na ledu L71 deo, Službeni glasnik, Copyright © Borislav Pekić
Utorak, 5. april 1983.
godine.
„Rgnem ti
ga majci“ i atlanđansko poreklo Srba – od Milića od Mačve. (nastavak 2)
Oh, Isuse!
Sad Milić pošto ponovo naknadno još jedanput rešava pitanje Arbanasa, prelazeći
na Kosovo i Metohiju, i tu usput rešava i pitanje pripadnosti Ilijade i Odiseje, jer kaže da su lažni istoričari pošto su napravili totalan
dar mar od istorije slično ovome umnom naporu, kaže:
„(...)
Kolektivne svesti zbilo se samo još sa nesrećnim trojanskim narodom i njihovim
epovima Ilijadom i Odisejom. (...)“
Što do sada
nisam znao. U stvari ja sam mislio da su to grčki epovi, a on tvrdi da su to
trojanski epovi. To je jedno usputno novo otkriće Milića od Mačve. Međutim sad
dolazi takođe do jednog od pravih otkrića. On kaže:
„(...) Što se
tiče Ertruraca (Srednja Italija) i oni su sebe nazivali Rašanima, državu Rasna,
a glavni grad Rasena (današnja Ravena). (...)“
Iz ovoga
znači jasno proizilazi da su i Ertrurci u stvari Srbi. On kaže:
„(...) I
danas se u vatikanskoj biblioteci čuvaju pisma poznatog rimskog pesnika
Ovidija, u vreme osionog Avgustusa, koji ih je slao prijateljima u Rim iz
Dakije (Rašije) u kojima je navodio svoje stihove spevane na dotičnom
SARMATSKOM, SARBATSKOM, dakle u stvari sarmatsko-srpskom jeziku. (...)“
Sledi zatim
jedna opšta jezička teorija koja će biti naučnicima očevidno od velike koristi.
Milić od Mačve kaže:
„(...) Svi ovi jezici“, dakle zapravo svi jezici „vode ka onom opštem indo-evropskom jeziku i svi lingvisti sveta danas (i juče) tragaju za onim „izgubljenim“ narodom, tj. sorabskim, koji je „RG-VEDSKIM“ jezikom govorio, tj. traga za PRA-MAJKOM, jezikom svih „Indo-Evropljana“, kako bi se tajni spisi zvani „VEDE“ mogli prevesti.
Ja tvrdim da je to moguće preko srpskog (ili danas
srpsko-hrvatskog), pošto se preko grčkih korenova nije daleko otišlo u
prevođenju „VEDA“, Jer i on je „skorašnji“ jezik u odnosu na arhajski srpski,
koji vuče korena još od pre propasti Atlantide! (...)“
No comments:
Post a Comment